ဘုရားစကားအစဉ်မှတ်ယူနေရင်း
မငြိမ်းချင်းလောကဓံများက
ငါ့ရင်ထဲ
လှိမ့်ကာ ပစ်ကာဝင်လာတယ်။
တရားဓမ္မဆိုတာ
လောကအတွက်အလှဆင်
ဘဝဂုဏ်ကိုတင့်စေတယ်တဲ့။
ဒီတရားအမြိုက်ဆေးကို
ငါရှာဖွေဖော်ထုတ်ရင်းနဲ့ပဲ
ဗဟိဒ္ဓအပူဝဲသြဃက
ရစ်ပတ်ကာ စွဲချနေလေရဲ့။
ရိုးသားဆက်ကပ်
အစေခံမှုများအကြားမှာ
တွန်းတွန်းတိုက်တိုက်
ကတုန်းကတိုက်တွေက
ကြီးစိုးနေရာယူလာကြတယ်။

ဘေးဘီးဝဲယာကြည့်လိုက်ပြန်တော့
မောဟဖုံး
အဝိဇ္ဇာအတုံးအတက်လိုက်က
ဓမ္မသရဖူကြီး
ခပ်တည်တည်ဆောင်းထားနေလေရဲ့။
ကျွန်တော်မျိုးမှာဖြင့်
လူစုစုမြင်
ဘုရားတရားငံလင့်
မြော်တလင့်ရှာဖွေမိတဲ့သူပါ။

ဘုရားတရားဆိုတာ
မိမိဘဝတည်ဆောက်ဖို့အတွက်လား
ကျင့်သုံးဖို့လား
အလစ်ချောင်းဖို့လား
ချောင်ပိတ်နှက် အကွက်ထုတ်ဖို့လေလားဆိုတာ
ခုများတော့
ကိုယ်တိုင်သော်မှ
ဆုံးဖြတ်နိုင်စွမ်းမဲ့လုလုဘဝပါလေ။ ။

ဆယ်မြူရယ်စိုးလွင်

မှတ်ချက်။ ။ Ghar Thamani စာစုကို အခြေပြုခံစားပါသည်။